مسولیت کیفری انتشار ویروس کرونا جزو مسائل حقوقی است که شاید خیلی از افراد از آن خبر نداشته باشند و ندانند که می تواند یک جرم تبدیل شود.
ویروس کرونا یا همان کویید 19 از نظر پزشکی یک بیماری مسری و واگیردار محسوب می شود. این ویروس از کشور چین به تمام دنیا از جمله ایران وارد شده است. با توجه به اخبار، این ویروس ابتدا از شهر قم شروع و به کل کشور سرایت پیدا کرد.
متاسفانه به دلیل انتقال سریع این ویروس، اشخاص زیادی را مبتلا نموده که از این بین تعداد کثیری فوت شدند. انتشار این ویروس در کشور باعث ورود خسارتهای فراوان جسمی، روانی و مالی گردیده است
گروه وکلای آسا تصمیم دارد در این مطلب مسئولیت کیفری انتشار دهندگان ویروس کرونا را از نظر حقوقی بررسی و تحلیل نماید.
مسئولیت کیفری انتشار دهندگان ویروس کرونا
بر اساس ماده 22 قانون طرز جلوگیری از بیماری‌های آمیزشی و واگیردار مصوب 11 خرداد 1320:« اشخاصی که مانع اجرای مقررات بهداشتی می‌شوند یا در اثر غفلت باعث انتشار یکی از بیماری‌های واگیردار می‌شوند به 8 روز تا 2 ماه حبس تادیبی و 51 تا 500 ریال جزای نقدی و یا به یکی از این دو مجازات، محکوم می‌شوند.»
این قانون بر طبق قوانین بعدی نسخ نشده و لازم الاجرا می‌باشد.
همچنین در ماده 688 قانون تعزیرات مجازات اسلامی نیز مقرر شد که:
« هر اقدامی که تهدید علیه بهداشت عمومی تلقی شود، از قبیل آلوده کردن آب آشامیدنی یا توزیع آب آشامیدنی آلوده، دفع غیر بهداشتی فضولات انسانی و دامی و مواد زاید، ریختن مواد مسموم کننده در رودخانه‌ها، زباله در خیابان‌ها و کشتار غیر مجاز دام، استفاده غیر مجاز از فاضلاب خام یا پساب تصفیه خانه‌های فاضلاب برای مصارف کشاورزی، ممنوع می‌باشد. مرتکبین چنانچه بر طبق قوانین خاص مشمول مجازات شدیدتری نباشند، به حبس تا 1 سال محکوم می‌شوند.
با بررسی این 2 ماده مرتبط با بحث به این نتیجه می‌رسیم که ماده 688 قانون تعزیرات صرفاً اشخاصی را مجرم تلقی میشود که عالماً و از روی عمد، بهداشت عمومی را تهدید می‌کنند. در حالی که بر طبق ماده 22 قانون طرز جلوگیری از بیماری‌های آمیزشی و واگیردار صرف غفلت شخص در انتشار بیماری واگیردار کفایت می‌کند.
قانون در برخی موارد با توجه به اهمیت موضوع، جهت حفظ جان یا مال اشخاص رفتار مبتنی بر بی احتیاطی و بی مبالاتی را جرم میداند و با آن برخورد می‌کند. یعنی نیازی نیست شخص از روی عمد ویروس را منتشر نماید. غفلت در معنای حقوقی به معنای بی احتیاطی و بی مبالاتی است.
خلاصه مطلب:
1- در صورتی که شخصی بدون سوء نیت و از روی غفلت ( بی احتیاطی یا بی مبالاتی) باعث انتشار ویروس کرونا به اشخاص دیگر شود طبق ماده 22 قانون طرز جلوگیری از بیماری‌های آمیزشی و واگیردار مصوب 11 خرداد 1320 به 8 روز تا 2 ماه حبس تادیبی و 51 تا 500 ریال جزای نقدی و یا به یکی از این دو مجازات، محکوم میشود. این مجازات به جزای نقدی تبدیل میشود و مرتکب به زندان نخواهد رفت.
2- در صورتی که شخصی با سوء نیت و عالماً و عامداً ویروس کرونا انتشار دهد و باعث بیماری دیگران شود، این امر یک تهدید علیه بهداشت عمومی تلقی می گردد. همچنین به حبس تا 1 سال محکوم میشود.
جهت مشاوره حقوقی با ما در ارتباط باشید. 22350512
دیدگاهتان را بنویسید